Saʼdiy Sheroziy
Saʼdiy Sheroziy (1210-yil; 1291 yoki 1292-yil) – forsigoʻy shoir, adib va mutafakkir.
| Saʼdiy Sheroziy | |
| |
 Vikipediyadagi maqola
| |
 Vikimanbadagi asarlar
| |
 Vikiombordagi fayllar
|
| A B D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V X Y Z Oʻ Gʻ Sh Ch Ng |
Iqtiboslar
tahrirlashAgarda muallim boʻlsa beozor,
Darsxonani qilgay bolalar bozor[1].
* * *
Agar tarbiyat koʻrmasa odam,
Eshak boʻlib qolur yuzga kirsa ham[1].
* * *
Agar oqil odam nodonlar gurungiga tushib qolsa, ulardan izzat-ikrom kutmasin, agar nodon bemaʼni kalomi bilan oqilni yengsa, buning hech ajablanadigan joyi yoʻq, zero yoqutni tosh ham sindirishi mumkin[1].
* * *
Agar qaysi yerda gʻarib xoʻrlansa, oʻsha mamlakat tezda vayron boʻlur[1].
* * *
Ayb izlash boʻlarkan tabiati, bas,
Tovus oyogʻidan oʻzgasini koʻrmas[1].
Barchaning joniga tegar darajada shafqatsiz va uchragan kimsa seni turtib ketar darajada yuvvosh boʻlma[1].
* * *
Bekitikcha soʻzni aytib boʻlmaydi,
Har majlisda aytib, qaytib boʻlmaydi[1].
* * *
Bemuruvvat erkak – ayolga, taʼmagir obid – qaroqchiga oʻxshaydi[1].
* * *
Bechora eshakki betamizdir,
Yuk koʻtargani uchun azizdir[1].
* * *
Bir qora chaqaga choʻzilsa qoʻlim,
Bir yarim tangaga kesilgani soz[1].
* * *
Bir cholga yoʻliqib Yunon yurtida,
Dedim, ey oqilu, zukko-yu, hushlik,
Insonga nima ish yaxshidir?
Dedi: „Xomushlik, xomushlik, yana xomushlik!“[2]
* * *
Bu sham boshqa bir shamni yoqishi bilan nuridan hech narsa kamaymaydi[1].
Diling kuymasin noumidlik bilan,
Yorugʻ kun tugʻilgay qaro kechadan[1].
* * *
Dil oromi – yaxshi boʻlsa gar xotin,
Yomon boʻlsa, undan Xudo asrasin[1].
* * *
Donishmand – baqqolning doʻkoniga oʻxshaydi: borini indamaygina koʻrsatadi-qoʻyadi, nodon esa lashkar nogʻorasining oʻzi: ovozi baland-u ichi boʻm-boʻsh va gʻarib[1].
* * *
Donishmandlar: „Oʻz gʻarazi, manfaatinigina koʻzlagan odam qarindosh, xesh-aqrabo emasdir“, deganlar[1].
* * *
Dunyodagi barcha neʼmatlardan faqat yaxshi nom qoladi, hatto shuni ham qoldirolmagan odam baxtsizdir[1].
* * *
Dushmanlikdan emas chayon chaqishi,
Shunday tabiati, feʼlin xohishi[1].
Ey gʻofil, koʻp oʻylab foyda-yu mol,
Umring sarmoyasin aylama poymol[1].
Gunohsiz kishi soʻzga botir boʻlur[1].
Haddan oshgan g‘azab qo‘rquv tugʻdirar, meʼyorsiz erkalash olomon koʻz oʻngida obroʻyingni toʻkur[1].
* * *
Hamrohini mushkul yoʻlda tashlab ketgan odam hech yerda halovat topmaydi[1].
* * *
Har narsaga bogʻlama ko‘ngil,
Ko‘ngil uzmoq juda ham mushkul[1].
* * *
Har neki babaqodir,
Ko‘ngil bermak xatodir[1].
Ikki kishi besamar ish qilgan va benaf tashvish chekkan: biri – boylik toʻplab, foydalana bilmagan va ikkinchisi – ilm oʻrganib, unga amal qilmagan[1].
* * *
Ilgari tashqi koʻrinishi betartib, lekin ichki dunyosi chiroyli insonlar bor edi. Hozirgi insonlar esa tashqi koʻrinishi chiroyli, ichki dunyosi betartib[3].
* * *
Istamay mutolaa qilayotgan talaba – qanotsiz qush[1].
Johil dovulga oʻxshaydi, ovozi juda kuchli, ammo ichi boʻshdir[1].
Kim agar oʻsibdi noz-u neʼmatda,
Holi ogʻir boʻlar, qolsa kulfatda[1].
* * *
Kim mehr koʻrgazdi yirtqich boʻriga,
Sitam-la shoʻr qoʻshdi qoʻyning shoʻriga[1].
* * *
Kim yovuzlik urugʻini sepsa, pushaymonlik yigʻar[1].
* * *
Kitobi yoʻq olim – mevasiz daraxt[1].
* * *
Koʻcha sevgisi uyni barbod etar,
Uyingni xotin mehri obod etar[1].
Mardlik kuchda va shamshir oʻynatish sanʼatida emas, mardlik oʻzni tuta bilishda va adolatli boʻlishdadir[1].
* * *
Mazlumlar dilini ogʻritma bir zum,
Balki bir kun oʻzing boʻlasan mazlum[1].
Nechun soʻzlay, soʻzlamagan yaxshi on,
Ogʻizda til boshga erur posbon[1].
* * *
Nodonning idroki – indamaslikda. Agar nodon buni tushunib yetsa, uning yarim dono boʻlgani shudir[1].
* * *
Nokasga yoʻl koʻrgazmoq – goʻrga chiroq tutmoqdir[1].
* * *
Nuqsoningni doʻstdan soʻrab yurma, u aytmaydi. Yaxshisi dushmanlarning nima deyishini bil[1].
Odamlar bilan ularning aqliga monand gaplash[1].
* * *
Odam tili bilan hayvondan ustun. Ammo tildan nojoiz foydalansa, hayvondan battar![1]
* * *
Ovlamoq uchun bir koʻngilni nuqul,
Boshqasiga ozor bermoq nomaʼqul[1].
Qanoat kishini qudratli qilur[1].
* * *
Qarilik hayot gullarini soʻlitib, nishlarini oʻtkirroq qiladi[1].
* * *
Qozi besh bodiring yesa gar pora,
Yuz poliz hukmiga topadi chora[1].
* * *
Qoʻlda tosh boʻlsa-yu tosh uzra ilon,
Jinoyat boʻladi urmasang shu on[1].
Solmagin zaiflar diliga alam,
Zoʻrroqning jabriga yoʻliqma sen ham[1].
* * *
Soʻzlagan vaqtimda ogʻzimdan beixtiyor yaramas, boʻlmagʻur soʻzlar ham chiqishi mumkin. Dushman esa ogʻzimdan chiqqan yomon soʻzlarnigina terib oladi. Chunki dushmanning nazari yomondan boʻlakka tushmaydi[1].
Taʼmagir koʻz dunyo moliga toʻymas,
Xuddi toʻlmaganidek shabnamga quduq[1].
* * *
Tani tuproqda-yu dil boʻlsa uygʻoq,
Tirik murda dildan oʻsha yaxshiroq[1].
Xato, ayblari yuziga aytilmagan kishi xatolarini hunar, deb oʻylaydi[1].
* * *
Xoʻkizlar gunoh qilsa har qachon,
Poda sohibi toʻlaydi tovon[1].
Yaxshiga yaxshi boʻl, yomonga yomon,
Gulga gul boʻlgin-u, tikonga tikon[1].
* * *
Yaxshilar ketidan agar choparsan,
Istaging, baxtingni shunda toparsan[1].
* * *
Yigitlar uchun – sharm-hayo va bahodirlik, keksalar uchun – sabr va maʼrifat yaxshiroqdir[1].
* * *
Yolg‘on beviqor qilur odamni,
Yolg‘on sharmisor qilur odamni[1].
* * *
Yomon ham oʻtar, yaxshi ham – yaxshi bil,
Seni yaxshi nom birla yod etsin el[1].
* * *
Yosh xotinning biqinida chol yotgandan koʻra shu biqinga kamon oʻqi botgani yaxshi[1].
Zulm koʻrsa davringda zolimdan el,
Oʻsha zulm sendan erur, yaxshi bil[1].
Oʻ
tahrirlashOʻtirgil ochu bechora, yalongʻoch,
Vale nokasga aslo boʻlma muhtoj.
* * *
Oʻzgalar gʻamini chekmasa odam,
Anga noloyiqdir inson, degan nom[1].
* * *
Oʻzingdan kuchsizlarning dillarini ogʻritma, ularga jabr-u jafo qilma, bir kun oʻzingdan kuchliroqning jabriga yoʻliqasan[1].
* * *
Oʻzing topib yegan sirka-yu piyoz,
Oqsoqolning nonu barrasidan soz[1].
* * *
Oʻz toʻningga agar solsang yuz yamoq,
Oʻzga toʻnin soʻragandan yaxshiroq[1].
Gʻ
tahrirlashGʻanimning yolgʻoniga, laganbardorning shirin suxaniga uchma. Birinchisi ayyorlik toʻrini tashlagan, ikkinchisi esa yovuz jigʻildonini ochib turibdi[1].
* * *
Gʻanim soʻziga kirish – xatolik, ammo unga teskari ish tutmoq uchun uni tinglamoq darkor. Bu – chinakam haq yoʻldir[1].
* * *
Gʻazab oʻti oldin egasini yondiradi, keyin uchquni dushmanlariga yo yetadi, yo yetmaydi[1].
Sh
tahrirlashShirin boʻlsa ham, qand kasalga zarar,
Davo boʻlgay achchiq, taxir dorilar[1].
* * *
Shohlar havosiga xilof boʻlsa hech,
Rost gapni ham aytma, bu havasdan kech[1].
Manbalar
tahrirlash- ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 1,26 1,27 1,28 1,29 1,30 1,31 1,32 1,33 1,34 1,35 1,36 1,37 1,38 1,39 1,40 1,41 1,42 1,43 1,44 1,45 1,46 1,47 1,48 1,49 1,50 1,51 1,52 1,53 1,54 1,55 1,56 1,57 1,58 1,59 1,60 1,61 1,62 1,63 1,64 1,65 Ahmad Muhammad. Sharq haqni topdi..., (Sharq donishmandlari va allomalarining sara hikmatlari), Toshkent: „Sharq“ nashriyoti, 2006 — 124-bet.
- ↑ Hamidjon Xomidiy; Mahmud Hasaniy. Mashriqzamin hikmat boʻstoni. Toshkent: „Sharq“ nashriyotmatbaa konserni, 1997-yil — 251-bet.
- ↑ Sanjar Xoʻja. Hayotimiz kengurulari. Abdugʻafur Iskandar, Sanjar Said: . Toshkent: Muharrir nashriyoti, 2022 — 160-bet.