Ayb – jamoat tartib qoidalari va axloq normalariga xilof nojoʻya hatti-harakat.

Ayb
Vikipediya maqolasi
Vikilugʻatdagi maʼnolari
Wikimedia Commonsdagi media fayllari



  •  

Aybni eʼtirof etish aqlli kishining ishi.

  Otalar soʻzi[1]
  •  

Aybsiz doʻst qidirgan doʻstsiz qoladi.

  Otalar soʻzi[2]
  •  

Aybsiz qiz qidirgan yorsiz qoladi.

  Otalar soʻzi[2]
  •  

Bilmagan ayb emas, soʻramagan ayb.

  Otalar soʻzi[2]
  •  

Bir olim aytadi: „Eng yovuz va yaramas odam shunday odamki, oʻzgalarning aybini topishga intiladi, gap tashib, doʻstlarni bir-biridan judo qiladi“[2]. — „Favoqih al-julaso“ asaridan

  Qayum Nosiriy
  •  

Koʻzgumga berardim kechqurun sayqal,
Boqdim unga tiniq boʻlgan bir mahal.
Shuncha koʻp koʻrindi oʻz aybimki, men,
Oʻzgalar aybini unutdim tugal.

  Pahlavon Mahmud[3]
  •  

Suqrot hakimdan: „Aybsiz odam bormi?“ deb soʻradilar. U: „Odam aybsiz boʻlsa oʻlmas edi!“ deb javob berdi[2].

  •  

Soʻnggi davr olimlaridan boʻlgan bir hakim shunday degan edi: „Inson uchun eng qabih hisoblangan toʻrtta ayb bor. Ulardan birinchisi mansabdorning sergʻazabligi, ikkinchisi — olimning yolgʻonchiligi, uchinchisi — davlatmandning xasisligi, toʻrtinchisi — xotinning fohishaligi!“[2].

  Abulbarakot Qodiriy
  •  

Oʻz aybini koʻrmagan oʻzga aybni qidirar.

  Otalar soʻzi[4]

Manbalar

tahrirlash
  1. Mashriqzamin hikmat boʻstoni, s. 56.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Mashriqzamin hikmat boʻstoni, s. 190.
  3. Mashriqzamin hikmat boʻstoni, s. 98.
  4. Mashriqzamin hikmat boʻstoni, s. 191.

Adabiyotlar

tahrirlash