Isrof (arab. إسراف‎‎‎ — ortiqcha, meʼyor-dan koʻp xarajat qilish) — oʻrinsiz yoki ortiqcha ishlatish, yoʻq qilish.



  •  

Har qanday narsada isrofgarchilik bor, ammo yaxshilik qilishda boʻlmaydi.

  Otalar soʻzi[1]
  •  

Pulini behuda isrof qilgan odam, ogʻir kunda xor boʻladi.

  Otalar soʻzi[2]
  •  

Saxovatli boʻlmasang mayli, ammo isrofgar boʻlma.

  Otalar soʻzi[3]
  •  

Saxovat bilan isrof boshqa boshqa narsa.

  Otalar soʻzi[3]

Manbalar

tahrirlash

Page Andoza:Manbalar/styles.css has no content.

  1. Mashriqzamin hikmat boʻstoni, s. 206.
  2. Mashriqzamin hikmat boʻstoni, s. 205.
  3. 3,0 3,1 Mashriqzamin hikmat boʻstoni, s. 168.

Adabiyotlar

tahrirlash