Nodira

Nodira (taxallusi; ismi Mohlaroyim; 1792-yil, Andijon – 1842-yil, Qoʻqon) – oʻzbek shoirasi, maʼrifatparvari va davlat arbobi. „Komila“ va „Maknuna“ taxalluslari bilan ham sheʼrlar yozgan.

Nodira

Vikipediyadagi maqola

Vikiombordagi fayllar

A  B  D  E  F  G  H  I  J  K  L  M  N  O  P  Q  R  S  T  U  V  X  Y  Z  Oʻ  Gʻ  Sh  Ch  Ng

A

• Alarki muddai norasou dundurlar,
  Mudom ahli xirad onda zabundirlar.

B

• Badxohlar hamisha olamda xor boʻlgʻay,
  Har kimki boʻlsa dushman xoru zor boʻlgʻay.
  Adl aylabon karam qil, shudir xudo rizosi.

D

• Dono har diyorda azizu mukarramdir,
  Nodon aziz boʻlgan diyorga laʼnatlar boʻlsun.
• Dunyo chamanining bulbulisen,
  Gul shoxida oshyon etib ket.

E

• Elning aybini zohir etmogʻligʻ,
  Yoʻqdir insof ila muruvvatdin.

J

• Jahon oʻzboshimchalari maydonda obroʻ qozonolmaydi.
  Ittifoqla birikkan barmoqlar qilichning ishini qilar.

K

• Kishiga himmati mardona kerak.

M

• Maqsad na edi jahona kelding,
  Kayfiyatini bayon etib ket.
• Moyili zulm etma koʻzing turqini,
  Yoʻqsa qilur mardum uyini xarob.
• Muhabbatsiz kishi odam emasdur,
  Gar odamsen, muhabbat ixtiyor et.

O

• Olam elida vafo topilmas,
  Bu gavhar erur jahonda noyob.

Y

• Yor aylasa yeri birla iftor,
  Yoʻq roʻzada mundin oʻzga davlat.
• Yorning vasli emas ozorsiz,
  Gulshan ichra gul topilmas xorsiz.
  Tan buzuldi emdi rohat qolmadi,
  Soya paydo boʻlmagʻay devorsiz.

Oʻ

• Oʻshalkim eldi aybini yoshursa,
  Xudo ul bandani magʻfur tutqay.

Sh

• Shoh uldurki, raiyatga tarahhum qilsa,
  Yoʻq esa qoidai amnu amon barcha abas.