Muhammad Iqbol
Muhammad Iqbol (9-noyabr 1877-yil, Sialkot, Pokiston; 21-aprel 1938-yil, Lohur, Pokiston) — mashhur hind shoiri, musulmon faylasuf, siyosatchi va davlat arbobi.
| Muhammad Iqbol | |
| |
 Vikipediyadagi maqola
| |
 Vikiombordagi fayllar
|
Iqtiboslar
tahrirlash- Insonga sig‘adiganga koinot, koinotga sig‘maganga inson deyman.
- Ikkovi uchun ham osmon bitta, ammo zog‘ning dunyosi boshqa, lochinniki boshqa.
- Uyquni yengil o‘lim, o‘limni og‘ir uyqu deb biling.
- Qadahsiz sharob ichilmas, ammo unutmang, odamni sharob mast qiladi, qadah emas.
- Hayot sharobdir, ammo eng taxiri va eng yaxshisi.
- Burgut o‘lik suvsarni ovlamaydi.
- Inson marvarid misoli ummon tubida, sohilga esa xas-cho‘p chiqadi.
- Davlatlar shoirlarning qalbida tug‘iladi, siyosatchilarning qo‘lida o‘sadi va o‘ladi.
- Ilm oshkora savoldir. Ishq esa sirli javob.
- Taqlidni bas qil, o‘zingni izla.
- Majnun shaharni tark aylab sahroga yuzlandi. Sen sahrodan ham voz kech. Orzuga yetmoq istasang Layloni ham terk et.
- Olovdan chaqnagan uchqun kabi bebosh bo‘lma.
- Ishq hayotning mag‘zidir, uni topganlarga o‘lim haromdir.
- Ishq sharobdir, ayni damda ishq ulkan qadah ham.
- Ishq yo‘lini aql bilan topmoqchimisan? Quyoshni sham yoqib qidirmoqchimisan?!
- Men izlaganim yo‘l emas, yo‘ldosh. Naql bejiz emas: avval yo‘l, keyin yo‘ldosh.
- Parvonadan yonishning hikmatini o‘rgan.