Kichkina shahzoda

Kichkina shahzoda (fransuzcha: Le Petit Prince) — allegorik ertak, Antoine de Saint-Exupéryning eng mashhur asari. Birinchi marta 1943-yil 6-aprelda Nyu-Yorkda nashr etilgan. U butun dunyo boʻylab 140 million nusxadan koʻp sotilgan va eng koʻp xarid qilingan kitoblar roʻyxatidan joy egallagan.

Kichkina shahzoda

Vikipediya maqolasi

Wikimedia Commonsdagi media fayllari

Iqtiboslar

• Kattalar baʼzan bolalarga qaraganda ertakga ko‘proq muhtoj bo‘ladilar.
• Do‘sting bo‘lsa yaxshi-da, qo‘rqmay o‘limga ham boraversang bo‘ladi.
• Ogʻizdagi soʻzga emas, amaldagi ishga qarab baho berish kerak.
• Bu dunyodagi eng ogʻir ish – oʻingni tergash. Sud qilib, hukm chiqarish – oʻzgalarni sud qilishdan koʻra ming karra qiyinroq. Agar oʻzingni toʻgʻri sud qila bilsang, demak, chindan ham donishmand odam boʻlib chiqasan.
• Hozir odamlarning biror narsani bilishga vaqti qolmagan.
• Axir, izzattalab odamlarga hamma ularning muxlisi bo‘lib ko‘rinaveradi-da!
• Hech qachon sabringni yoʻqotma, bu eshikni ochuvchi soʻnggi kalitdir.
• Guling senga shuning uchun ham qadrliki, unga koʻnglingni bergansan.
• Qalb bilangina koʻrmoq mumkin, koʻz bilan asosiylarini koʻrib boʻlmas.
• — Nima qilyabsan?!
  — Koʻrinmayaptimi? Men kaktusni quchoqlayapman!
  — Axir uning tikani bor-ku!
  — Boʻlsa bordir. Nima boʻpti?
  — Joning ogʻrimayaptimi, axir?
  — Ogʻriyapti.
  — Unda nega bagʻringga bosyapsan?
  — Qanchalik tikanli boʻlmasin, uni shunchaki quchoqlashsa ham xursand boʻladi.
• Baʼzida xotira pand beradi... Eslolmay qolasan kishi. Ammo shunday lahzalar boʻladiki, xotira pand bersa ham qalb eslatib turaveradi.
• Agar birov seni deb boshqaga xiyonat qilsa, u bilan doʻstlashma, ertami-kechmi boshqa birov uchun senga ham xiyonat qiladi.
• — Ha-a, — dedim ohista, — yulduzmi, uymi, sahromi, nimaiki boʻlmasin, undagi eng goʻzal narsa — koʻzga koʻrinmaydigan narsadir.
• Doʻstlar va sevimli kishilarni sinamang, ular baribir sinovga bardosh bera olmaydilar.
• Borish muhim, biror joyga yetib kelish emas, zero, biz faqat oʻlimga yetib kelamiz, xolos.
• Mabodo kattalarga: „Men qizgʻin gʻishtli chiroyli bir uyni koʻrdim, derazasida yorongul ochilib turibdi, tomida kaptari bor“, deb aytsangiz, ular bu imoratni sira ham koʻz oʻngilariga keltira olmaydilar. Ularga: „Men yuz ming frankli uyni koʻrdim“, deb aytish lozim — shundagina ular: „Ana goʻzallig-u mana goʻzallik!“, deya xitob qiladilar.
• — Sening sayyorangda odamlar bir bog‘da mingta atirgul o‘stirishadi, ammo izlagan narsasiga erisholmaydi.
  — Ha to‘g‘ri, — tan oldim men.
  — Zero, ular izlagan narsasini bir atirguldan ham topa olishlari mumkin. Nega shuni tushunmaydilar?
• Odamlar izlagan narsani bir dona guldan, bir qultum suvdan ham topish mumkin. Eng muhimi — insonning inson bo‘lishi.
• — Nima qilyapsan? — deb soʻradi Kichkina shahzoda.
  — Ichyapman, — javob berdi piyonista xoʻmrayib.
  — Nega?
  — Unutmoqchiman.
  — Nimani? — deb soʻradi Kichkina shahzoda piyonistaga rahmi kelib.
  — Shu ishimning uyatligini, — dedi piyonista tan olib va boshini quyi soldi.
  — Qaysi ishing? — deb soʻradi Kichkina shahzoda, boyaqishga yordam berishni jon-dilidan istab.
  — Ichishim uyat! — dedi piyonista va qaytib ogʻiz ochmadi.
• Sizlar chiroylisiz, ammo dilingiz boʻm-boʻsh. Sizlarni deb odamning qurbon boʻlgisi kelmaydi.
• — Odamlar qayerda, odamlar?
  — Bu yer sahro, sahroda odamlar yashamaydi.
  — Sahroda, harqalay, oʻzingni yolgʻiz sezar ekansan.
  — Odamlar orasida ham oʻzingni yolgʻiz sezaverasan.