Oltin va kumushning qadriga zargar yetgani kabi so‘z javharini ham faqat so‘z ustalari anglaydilar. Yerga tushgan bir gulni hayvon ogʻziga olib chaynaydi, qadriga yetmaydiganlar bosib-yanchib oʻtadi. Yana shundaylar borki, uni olib hidlaydilar, bahramand boʻladilar[1].